ក. អាពាហ៍ពិពាហ៍
មកពី មកពី< អាវាហ វិវាហ<អាវាហ+វិវាហ
Ø អាពាហ៍(អាវាហ) នាំមក ឬការនាំមក។
អាវាហមង្គលៈ
ការនាំកូនប្រុសមករៀបមង្គលការនៅខាងគេហដ្ឋានកូនស្រី។
Ø ពិពាហ៍(វិវាហ)នាំត្រឡប់ទៅវិញ ឬការនាំត្រឡប់ទៅវិញ
វិវាហមង្គលៈ ការនាំយកកូនស្រីត្រឡប់ទៅរៀបមង្គលការនៅគេហដ្ឋានខាងកូនប្រុសវិញម្ដង។
ដូចនេះតាមសព្ទដើមមានន័យថា
ការនាំយកកូនប្រុសមករៀមមង្គលការ ខាងគេហដ្ឋានកូនស្រី
ហើយត្រូវនាំកូនស្រីទៅរៀបមង្គលការនៅខាងប្រុសវិញម្ដង “ សម្រាប់កម្ពុជាសម័យដើម” ។
ខ.
ពលរដ្ឋខ្មែរចាំបាច់ត្រូវរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ ព្រោះ រក្សានូវទំនៀមទម្លាប់ដ៏ផូផង់
របស់បុព្វបុរសខ្មែរ។
-
ការប្រកាស់ដល់សាធារណៈជនឲ្យដឹងថា
សមីជនប្រុសស្រី ពីពេលនេះតទៅគឺមានម្ចាស់គ្រប់គ្រង់លែងទំនេរដូចមុនទៀតហើយ។
-
ជាកាតព្វកិច្ច របស់កំលោះក្រមុំ
( ពលរដ្ឋខ្មែរ)។
គ.ពីធីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍មានសារៈសំខាន់ដូចជា៖
បើកំលោះក្រមុំរូបណាមិនបានរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវសង្គមខ្មែរចាត់ទុកថា
ជាអ្នកប្រព្រឹត្តខុសប្រពៃណី ( ខុសមេបា ) នាំឲ្យមានទុក្ខទោសដល់អ្នកដទៃ
សង្គមមិនទទួលស្គាល់ គ្មានសេរីសួស្ដី គ្មានកិត្តិយស។
ពេលគ្មានពិធីរៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍
គេនឹងមិនឲ្យចូលរួមក្នុពិធីមួយចំនួនដូចជាៈ ជាអ្នកផ្លូវ ចៅមហារ មេបា កាន់ថង់រង
បង្វិលពពិល...។
បើមានកូនចៅស្រីគេមិនហ៊ានចូលស្ដីជាគូអនាគតឡើយ។
ផ្ទុយទៅវិញបើមានកូនប្រុសចូលស្ដីកូនក្រមុំគេក៏គេមិនហ៊ានអោយដែរព្រោះជាត្រកូលមិនមានខន័ស្លា។
ហេតុដូចជាមានពាក្យខ្មែរបុរាណបានពោលថា ធ្វើស្រែអោយមើលស្មៅ ទុកដាក់កូនចៅឲ្យមើលផៅសណ្ដាន។
No comments:
Post a Comment